تو گفته ای بودا

 بودا تو گفته ای در این هستی پلید                         غیر  از  دروغ   و ریا  و فریب  نیست

 گفتی  که  در سراب فریبنده حیات                          جزءرنج ودردهیچ کسی را نصیب نیست  

 گفتی که زندگی شبح مرگ موحشی است              افسانهای است پر ز فریب  و  پراز دروغ

 رخشنده  مشعلی  است  فرا  راه  آدمی                 اما  گرفته  است  ز رنج  و ز  غم  فروغ

...گفتی که شادکامی سرمایه غم است...

«علی شریعتی»

مست و هشیار

محتسب ، مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت : ای دوست این پیراهن است افسار نیست

گفت : مستی ، زان سبب افتان و خیزان می روی
گفت : جرم راه رفتن نیست ، ره هموار نیست

گفت : می باید تو را تا خانه قاضی برم
گفت : رو صبح آی ، قاضی نیمه شب بیدار نیست

گفت : نزدیک است والی را سرای ، آنجا شویم
گفت : والی از کجا خانه خمار نیست

گفت : تا داروغه را گوئیم در مسجد بخواب
گفت : مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

گفت : دیناری بده پنهان و خود را وا رهان
گفت : کار شرع کار درهم و دینار نیست

گفت : از بهر غرامت جامه ات بیرون کنم
گفت : پوسیده است ، جز نقشی ز پود و تار نیست

گفت : آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه
گفت : در سر عقل باید ، بی کلاهی عار نیست

گفت : می بسیار خوردی ، زان چنین بیخود شدی
گفت : ای بیهوده گو ، حرف کم و بسیار نیست

گفت : باید حد زند هشیار مردم ، مست را
گفت : هشیاری بیار ، اینجا کسی هشیار نیست

«پروین اعتصامی»

به تماشا سوگند

به تماشا سوگند و به آغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
 واژه ای در قفس است.
من به آنان گفتم:آفتابی لب درگاه شماست
که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد
سنگ آرایش کوهستان نیست
همچنانی که فلز، زیوری نیست به اندام کلنگ
در کف دست زمین گوهر نا پیدایی است
که رسولان همه از تابش آن خیره شدند
پی گوهر باشید لحظه ها رابه چرا گاه رسالت ببریم
«سهراب سپهری»