یا داعی...!

یــــــــــا داعـــــــــی،یا قاضـــی،یــــــا وادی،یــــــــــــا نــــــــــــور....

تمام این صفات زیبا و با قیافه و موزون را می خوانم و تو را با  تمام بزرگیت سپای می گویم... تو چه هستی؟با این همه صفات زیبا و واقعی و برازنده خود را حقیر می دانم!

من در مقابل تو هیچم و فقط ادعا دارم! زیر لب تمام نام ها و صفاتت را می خوانم و بیشتر پی به بزرگی و کمالت پی می برم...ما هر روز تمام اسمهای تو را  می گوییم و شرم نمی کنیم...از تمام زورگویی هایمان،بی منش بودنمان،بی مروت بودنمان،گناه های بزرگ و دردناک که تو را رنج می دهد و ...

به راستی ما در کجا قرار داریم...؟؟؟!!این سوالی است که مرتبا با خود تکرار می کنم و آخر به هیچ جوابی نمی رسم...هیچ..!

پ ن:خدای خوبم ممنون به خاطر همه ی داشته ها و نداشته هایم... خدای خوبم مثل همیشه محتاج کمکت هستم...