پایان انتظار

دلم آرامش می خواهد! آرامشی پس از این همه انتظار و دل مشغولی! دل مشغولی هایی که حتی به بیمارستان منتقلم کرد! مشغله هایی پر استرس و اضطراب!
دلم دو بال می خواهد!دو بال بزرگ،بالی که بتوانم از همه این دغدغه ها بیرون روم.

به شهری روم که پر از آرامش و آسودگی باشد،دیگر مردم مشکلی نداشته باشند و شهر بوی استرس و تنش نداشته باشد!

می خواهم خود را بر تخت آسودگی رها کنم و به خوابی زیبا  و دلنشین فرو روم... می خواهم در خواب، خانه ام در کنار آبشاری زیبا باشد و صدای خنده کودکان به گوشم رسد...
می خواهم وقتی چشمانم را باز می کنم کیکی پر از خامه های نارنجی رنگ بخورم!
می خواهم وقتی صبح ها بیدار می شوم دیگر بویی از نگرانی و مشکلات نباشد!دیگر نخواهم باز برای حل مشکلات کاری کنم و نگران از باز کردن گره مشکلم باشم... می خواهم با خیالی آسوده شانه ام را بر دارم و موهایم را شانه کنم و گل سری از گلهای یاس به موهایم آویزان کنم...
دلم آغوش می خواهد،آغوشی که وقتی در آن فرو می روم احساس شادی به من دست دهد احساسی که تا بحال فقط در دوران کودکی ام داشتم...
می خواهم بزرگ شوم ،بزرگ شوم و احساس فراغ بالی داشته باشم،می خواهم دیگر از پله های عقل بالا روم...
می خواهم لباسی از جنس گلهای نیلوفر بر تن کنم و تاجی از گلهای لیلیوم بر سر و چوبی از ابرهای کومولوس را بر دست گیرم و با کفشهای طلایی ام پله های خوشبختی را دوتایی بپرم و به اوج ابرها روم! با دو بال بزرگم اطراف ابرها پرواز کنم و از همه ی غمهایم آسوده شوم... و آنگاه تمام غصه ها را در سطل آشغالی اون بالا بریزم و دیگر نگذارم هیچ غمی به پایین آید...

پ ن:متنی کاملا فانتزی!