به تماشا سوگند

به تماشا سوگند و به آغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
 واژه ای در قفس است.
من به آنان گفتم:آفتابی لب درگاه شماست
که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد
سنگ آرایش کوهستان نیست
همچنانی که فلز، زیوری نیست به اندام کلنگ
در کف دست زمین گوهر نا پیدایی است
که رسولان همه از تابش آن خیره شدند
پی گوهر باشید لحظه ها رابه چرا گاه رسالت ببریم
«سهراب سپهری»